ჩინური სამზარეულო თავისი არსით ძალიან ჯანსაღია. ბრინჯის ჩენჩო შეიცავს ღირებულ ნივთიერებებს. მოლუსკები, თევზი და კიბოსნაირები კი, ორგანიზმს აუცილებელი ცილებითა და მინერალური ნივთიერებებით უზრუნველყოფენ. შემდეგ მნიშვნელოვან კვების კომპონენტებს წარმოადგენენ პარკოსნები და პირველ რიგში - სოია. მცენარეული ცხიმის მდიდარი შედგენილობის მეშვეობით იგი ხელს უწყობს გონების მუშაობას. სავარაუდოდ, სწორედ ამიტომ გაუსწრეს ჩინელებმა საუკუნეს მეცნიერებისა და ხელოვნების ყველა სფეროში.

ჩინური კერძი ყოველთვის შედგება რამოდენიმე ძირითადი კომპონენტისაგან, რომლებიც წმინდადაა დაჭრილი და საუცხოოდ მომზადებული. 30-40 კომპონენტის კომბინაციის სხვადასხვაგვარი ვარიაცია ათასობით კერძის მომზადების საშუალებას გვაძლევს.

ყოველდღიურ კვებაში, როდესაც სადილი და ვახშამი, ფაქტობრივად, ერთი მნიშვნელობისაა, ჩინეთში დესერტს, როგორც წესი, არ მოგართმევენ. ტკბილი კერძები, კომპოტები და ახალი ხილი იშვიათად ასრულებენ დესერტის როლს. ისინი, უფრო მეტად, მენიუს ძირითად ნაწილში შედიან. სადილთან წვენის მირთმევაც არ შედის  ჩინელების წეს-ჩვეულებაში, როგორც ამას  ევროპელები აკეთებენ. სამაგიეროდ, ტრაპეზოსისას ისინი დიდი რაოდენობით მიირთმევენ ჩაის.

ჩინეთში ბრინჯის ღვონოსა და არაყს მიირთმევენ, თუმცა აქაურები ალკოჰოლით გატაცებულნი არასოდეს ყოფილან. ჩინეთში ყველა რეგიონს თავისი სამზარეულო გააჩნია.  სამხრეთში გავრცელებულია კერძები, რომლებიც პირველად პეკინურ გარემოში წარმოიქმნენ და რომელთაც  იმპერატორის სასახლესა და მაღალჩინოსანთა  სახლებში მიირთმევდნენ. მას, ჩვეულებრივ, ”მანდარინის სამზარეულოს” უწოდებენ. ეს არის ცხარე ბოსტნეულისა და ხორცის კომპოზიცია ან კომბოსტო და სოკო მოტკბო-მომჟავო ხორცთან ერთად. ძალიან უყვართ აქ იხვისაგან დამზადებული კერძები. მაგალითად, იხვი პეკინურად. დასავლეთის პროვინცია სიჩუანის მკვიდრები  უპირატესობას ცხარე კერძებს ანიჭებენ. გუანდუნის პროვინციაში კი, ზღვის პროდუქტებისგან დამზადებული კერძები უყვართ.